Tekst

Refrein:
Weej ware vrinden vaan elkaar veur hiel ut laeve,
door waer en wind, speuls als en kind.
Waas d'r noet, stonden weej klaor um steun te gaeve,
door diek en dun, zelfs um en um.
Weej straevelde zonder wûrt te hebben,
maar ut wederzijds respect is noeit gegaon.
Weej ware vrinden vaan elkaar veur hiel ut laeve,
en die vrindschap zal iewig veurtbestaon.

Ik dreigde dich veur 't ierst te verleren,
toens dich plots dien ierste leefde vonds.
Dich te deilen lierd’ik snel te respecteren,
want ik kreeg vaan dich , noeits d'n bons.

En toense veur dien werk verhoeze mos,
nao lange tied vertelsde dien relaas.
Maar nog veurse met dien ierste wurt begos,
waas 't net ofse altied beej mich waas.

Diene rouwbreef bevestigd dien tragedie,
ik waas verslage, al waarse jaore oët mien zich.
Enne glimlach euverwint steeds mien emotie,
want in mien hert, laefse altied veurt beej mich.