Tekst

Refrein:
Jao det vergaet ik noeit mier, 't waas d'n allerierste kier.
Jao det vergaet ik noeit mier, 't waas d'n allerierste kier.

Ik woor tendaas gevraogd en waas zoë ongerus,
ik waas al duk geplaogd, maar noeit gekus.
Hae peek mich beej de hand en stond baove op mien schoon,
en ik met de mond vol tand, want waat mos ik nou toch doon.

De jong brach mich nao hoes en ik haop det geej dit snapt,
os mam waas hier in hoes en ik betrapt.
Dae knul dae schoepte zeej oët en de mood zonk os inde schoon.
Ik kreeg en roeije snoet, want waat mos ik nou toch doon.

Daat hebbe weej noeit berouwd, want 't waas hiel aangenaam.
Weej zien toen maar getrouwd, d'n ooievaar kwaam ...
Toch waare weej zoë blie, en weej leepe langs de schoon.
Maar weej koste gen teorie, want waat mos ik nou toch doon.