Tekst

Refrein:
Vroeger speulde kinder veilig op de straot,
en men deilde leef en leid of kattekwaot.
Toen waas de hoêselijkheid in hoês zonder TV,
en ok Oma, breide sôk, huurde d'rbeej.
Bôtterbleumkes greuijde toen in idder wei,
en die brachte weej wal’is veur mooder mei.
Vroeger laefde me gezônd en hiel tevreej,
maar daas lang geleej, hiel lang geleej.

Huurse die verhaole oët vervlaoge tiëd,
d'r waas toen miër, alle ermooj ten spiët.
Weejmoedig rolt beej mich daan soms en traon,
met de veuroëtgang is vuul achteroët gegaon ...

De loch waas klaor en rook toen heerlik fris,
die vitamien wurt straks daagliks gemis.
En de kaoleboer kwaam meistal ni zoë ver,
want nao "waat borrels" ging hae wiër, met perd en ker ...

De toekomst zal ok oëit verleeije zien,
en misschien haet men daan de zelfde piën.
Al haet men ôzzen tiëd daan noeit gekent,
eder mins helt zoë zien eigen sentiment ...