Tekst

Refrein:
Dich bis de rots, de rots in de branding.
Dich bis de rots, in de wilde zië.
Dich bis de rots, de rots in de branding.
Dus bin ik trots, zoë trots op os twië.

Alles haet grenzen, good is good.
Mei kriegse wensen met euvermood.
Dan krieg ik vleugels, de waereld is van mich.
Daan val ik juus te pletter, ik verloor mien aevewich.

Alles haet maote, te is te.
Meist ken ik 't laote soms zeg ik: "phuh".
Daan waer ik machtig met eine groëte mond.
Daan val ik van mien vootstuk met twië bein waer op de grond.

Maar ondanks alle wiesheid, hek ik toch nog mei zôn streek.
De remmen los, och mins laot mich toch gaon.
Daan krieg ik alle vreejheid, in plaats van enne praek.
Daat guf daan juus de krach, um allein te blieve staon ...